miércoles, 9 de julio de 2008

LO NORMAL

Ayer le tocó a Sílvia y hoy a mí.
Estabamos Leire y yo jugando en el parque. Ella ha subido a un columpio donde hay una casita y hemos empezado a jugar a camareros, yo le pido que me traiga algo y ella me lo trae y yo me lo como, los típicos juegos de simulación, ya sabeis.
Además de su amiguita Irina también habia otra niña que al principio miraba y luego se ha animado a jugar con nosotras. Hasta que en un momento cuando ya llevabamos un ratito jugando se acerca a mi y me pregunta:
-¿Cómo es que ella (refiriendose a Leire) es tan morena y tu eres normal?
En ese momento no he caido, no soy de reacciones rápidas, de que de alguna manera estaba considerando que Leire no era normal. Era una niña muy pequeña y evidentemente ha utilizado la palabra normal para definir que ella veia que Leire no se parecía a mi fisicamente pero yo no la he corregido.
Le he explicado que ella había nacido en otro país y que allí no tenia papás y que por eso yo había ido a buscarla para que tuviera un papá y una mamá. Pero de camino a casa solo hacía que reprocharme el no haberle dicho que Leire era tan normal como yo aunque no nos parecieramos físicamente. Creo que de ahora en adelante tendré que reflexionar unos segundo antes de contestar a qualquier cuestión que me planteen otras personas con referencia a Leire, ya lo hagan grandes o pequeños.

10 comentarios:

sílvia dijo...

pués sí!!!!! a veces nos queda esta sensación de pensar podría haber dicho esto u aquello......pero en fin.....supongo que la experiencia nos irá ayudando para este tipo de situaciones.......
yo a veces me pregunto si "lo normal" se llama así porque lo hace todo el mundo....porque si es solo por esto queda mucho camino por recorrer....

Eli dijo...

Todos necesitamos que nos eduquen, evidentemente esta niña era pequeña y lo dijo sin maldad y alevosía...pero detrás tienes unos padres que no le explican qué es lo normal.

Y qué es lo normal exactamente??...no podemos juzgar tan a la ligera. Quizás si que sería bueno que alguien se lo enseñara, pero yo creo que con Leire ya tienes faena suficienta, no??.

Besitos guapi!!

Eli

Anónimo dijo...

Aún está por llegar el día en que conozca a alguien normal.
Es tan raro encontrar a alguien completamente normal que resulta más normal encontrar personas diferentes.
A veces casi perece que has encontrado a alguien normal y, de repente, le conoces mejor y te das cuenta de que también tiene su punto.
Desconfía de los que van de normales por la vida. Lo normal es ser diferente.

Anónimo dijo...

La verdad, es que la Niña muy normal no es...vamos al menos no creo que sea normal que sea tan tremendamente guapa.

Firmado: el padre

Rocío dijo...

Hola perdona que utilice esta entrada para escribirte.Mi nombre es Rocio y acabo de encontrarme con tu blog. Para mi sorpresa tenemos muchas cosas en común veras: tu hija se llama leyre ( como mi sobrina) y pronto irás a por Iria ( mi otra sobrina)además la fecha cuando fuistes a por Leire es mi fecha de cumpleaños. Que te parece? En fín que el mundo esta lleno de coincidencias. Por cierto Leire es preciosa. Un saludo Rocio. wwwblogdeloto.blogspot.com

rakel dijo...

Hola perdona por entrar asi sin conocerte,pero me siento identificada un poco, mi hijo es kazajo (rasgos euroasiaticos) y de vez en cuando tengo que oir unas perlas de cuidado.....ya he aprendido a pasar de miradas de gentes dandose la vuelta...de mirarnos de arriba abajo y de aguantar comentarios fuera de lugar de cotillas...se que nos queda un duro camino pero bueno en eso consiste ser padres o no???
besos tienes una hija preciosa

el fil vermell dijo...

Tienes un premio en mi blog! Pasa a recogerlo!

Yo hace ya unos dias hice una entrada sobre los comentarios que la gente hacia sobre la adopcion.

Anna

Myu-El rincon de Bao Bei dijo...

Hola!!
Yo tambien te he dejado un premio en mi blog!
Pasate a recogerlo

Besos

Marta

anem a xina dijo...

Hola Isabel!!!
he vist q has fet un comentari al meu blog, moltes gracies, m'agradaria q m'enllaçares, jo mab el teu permis tb enllaçare el teu al meu blog.
Si els dibuixos son meus...que be q t'agraden. Si encara q es una sort ser de maig de 2006, casi q preferirira tindre ja una filla com la teva Leire...cadascu...jeje
be sort, i anims!!!!

anem a xina dijo...

Hola Isabel!!!
he vist q has fet un comentari al meu blog, moltes gracies, m'agradaria q m'enllaçares, jo mab el teu permis tb enllaçare el teu al meu blog.
Si els dibuixos son meus...que be q t'agraden. Si encara q es una sort ser de maig de 2006, casi q preferirira tindre ja una filla com la teva Leire...cadascu...jeje
be sort, i anims!!!!